ابوریحان محمد بن احمد
بیرونی[۲][۳] (زادهٔ ۱۴ شهریور ۳۵۲
خورشیدی، کاث، خوارزم - درگذشتهٔ
ریاضیدان، ستارهشناس،
تقویمشناس،انسانشناس، هندشناس،
تاریخنگارِ بزرگِ
ایرانی[۴][۵][۶][۷] و همهچیزدان در سدهٔ
چهارم و پنجم هجری است. بیرونی را
بزرگترین دانشمندِ مسلمان و یکی از
بزرگترین دانشمندانِ ایرانی در همهٔ
اعصار میدانند.[۸]همچنین او را
پدرِ انسانشناسی وهندشناسی میدان
ند.[۹] وی به زبان خوارزمی، زبان
یونانی باستان، عبری توراتی و زبان
سریانی آشنایی داشت. بیرونی
یک نویسندهٔ بی طرف در نگارشِ
باورهای مردمِ کشورهای گونهگون بود
و بهپاسِ پژوهشهای قابلِ توجهاش،
با عنوانِ اُستاد شناخته شده است